با بیماری سرطان فرزند خود چگونه مقابله کنیم؟

بااین مقاله توسط گروه مترجمین داوطلب سایت سرطان و کودکی ترجمه شده است.
منبع اصلی: http://m.wikihow.com/Cope-when-Your-Child-Is-Diagnosed-with-Cancer

 

به شما گفته شده است که پسر یا دخترتان سرطان دارد. وقتی این کلمات را از زبان دکترها می‌شنوید منجمد شده و بدنتان بی‌حس می‌گردد. ابتدا حرفهایش را باور نمی‌کنید. به خودتان می‌گویید: «نه» ، «نه، او برگه‌های آزمایش را با برگه‌های فردی کهنسال  که به آخر عمرش رسیده است، قاطی کرده. نه بچۀ من. نه.»  همۀ آنچه شما در این لحظه می‌خواهید، برگشتن به زندگیِ قبل از شنیدن این کلمات است. با این حال، شما می‌دانید که این اتّفاق نمی‎‌افتد و  مجبور هستید که  علیرغم مطمئن نبودن از نتایج پایانی آن، با شجاعت با این قضیه مواجه شوید. شما گریه خواهید کرد و این طبیعی است. در اینجا به بیان برخی از مواردی می‌پردازیم که شما را برای حمایت از فرزند خود آماده کرده و قوی نگه می‌دارد.

  1. خود را با مراقبت‌های بهداشتی و سلامتی وفق دهید.
  • درخواست کنید که شما را با قسمت‌های مختلف بیمارستان آشنا کنند.
  • از بخش‌های مختلفِ مراقبتی بیمارستان، اطّلاعات کافی و دقیق داشته باشید.
  • محلّ دقیق انجام درمان‌ها را بدانید.
  • با آوردن چیزهایی مانند پتوی آشنا از خانۀ خود، اتاق بیمارستان را تا حد ممکن راحت و آسوده کرده و محیطی صمیمی به وجود آورید.
  • به همراه داشتنِ فعّالیّت‌هایی مثل کاردستی، یک اسباب‌بازی خاص، پازل و بازی‌های سرگرم‌کننده، برای زمان‌هایی که در کلینیک صرف می‌کنید، همیشه مفید خواهد بود.
  • از نقش دکترِ مراجعه کننده به کودک خود کاملاً آگاه باشید.
  • اصول و موارد نوشته شده توسط تیم معالج یا انجمن سرطان آمریکا را بررسی کرده و در دسترس داشته باشید.
  • از اعضای تیم معالج بخواهید که چگونگی کار سیستم را برای شما توضیح دهند. همچنین از والدین دیگری که کودکان مبتلا به سرطان دارند، پرس و جو کنید. گروه‌های حمایت از سرطان، بسیار مفید هستند زیرا با اشخاصی در موقعیت‌های مشابه شما، مواجه شده‌اند.
  1. از دکتر کودک خود موارد زیر را جویا شوید:
  • نوع سرطان
  • نوع درمانی که توصیه می‌کند
  • طول مدّت درمان
  • عوارض جانبی از شیمی درمانی در درجات مختلف (درخواست تحقیقات نوشته شده)
  • پیش‌بینی‌های مختلف در طولانی مدّت، امکان عود کردن مجدّد
  • اسامی و شماره تلفن‌های اعضای گروه پشتیبانی
  • منابع موجود برای دریافت اطّلاعاتِ کامل از نوع سرطان
  • معرّفی یک آنکولوژیست[1] که در این نوع خاصِ سرطان بیشترین تجربه را دارد.

  1. علیرغم دردناک بودن این قضیه، کاملاً با کودک خود و همۀ کسانی که می‌شناسید، صادق باشید.

فرزند شما در حال حاضر، بیش از هر زمان دیگری به شما وابسته خواهد بود، او  برای آگاه شدن از تمام آنچه برای خودش و برای هر یک از شما اتّفاق می‌افتد، به شما متّکی است. ممکن است فرزندتان سؤال‌های دشواری مطرح کند  و قطعاً مطرح خواهد کرد. مهم است که شما در پاسخ به سؤالات او کاملاً صادق باشید. آماده باشید تا در خصوص مرگ با هم گفتگو کنید خواه قابل پیش‌بینی باشد یا خیر. کودکان از مرگ می‌ترسند مگر آنکه شما به آرامی به آنها اجازه دهید که معنی کلمه مرگ را بپذیرند.  فرزند خود را فریب ندهید.  شما به زودی فرزند خود را دارای قلبی شاد همراه با استقامت، تحمّل و شکیبایی یک شیر خواهید یافت.  نگرانی آنها از ترس و درد، نخواهد بود، بلکه چگونگی برخورد مادر و پدر در این نبرد، برایشان مهم است.

  1. به خاطر داشته باشید که عشق و حمایت شما بیش از گذشته، مهم و حیاتی است.

هنگامی که در همه مراحل درمانِ فرزندتان، برای بهبودش با او همراه باشید، او احساسِ ترس کمتری خواهد داشت. شما، به عنوان والدین، حق همراهی با فرزند خود را دارید. شما هزینه‌ها را می‌پردازید. در همه لحظات شما باید کنار فرزند خود باشید، هنگام ویزیت یک دکتر، یک جرّاح و یا هر شخص دیگری در این رابطه. حتّی در صورت لزومِ انجام جرّاحی تا هنگام رفتن او به داخل اتاق عمل باید با او همراه باشید. اگر از همسر خود جدا شده‌اید، ناپدری یا نامادری فرزند خود را از گروه حمایت جدا نسازید. صرفنظر از اینکه شما چه احساسی نسبت به یکدیگر دارید، به خاطر داشته باشید که ممکن است کودک شما همان احساس را نداشته باشد، او در حال حاضر به همۀ شما نیاز دارد.

  1. ناگفته‌های فرزند خود را بشنوید.

کودکان، از بچّه‌های خردسال گرفته تا نوجوانان، تلاش خواهند کرد در هنگام حضور پدر و مادرشان، درد خود را مخفی سازند.  یاد بگیرید که ناگفته‌های آنها را بشنوید و هنگامی که احساس می‌کنید فرزندتان حال خیلی خوبی ندارد، احوالش را با مشاهدۀ رفتار و اعمالش دریابید. صرفنظر از اینکه شما چه فکری می‌کنید، اگر فرزندتان می‌گوید درد دارد، او درد دارد!

  1. با وجود دردناک بودن، یک وصیت‌نامه آماده کنید.

همه اشخاص، از نوجوانان تا افراد بزرگسالان، باید یک وصیت‌نامه بنویسند. نوجوانان باید مشخّص کنند که رادیو، تجهیزات استریو، لباس‌ها،  وسایلی که از لحاظ عاطفی برایشان مهم است و هر چیز دیگری که به آنها تعلّق دارد را چه کسی یا کسانی دریافت خواهند کرد. محتویات نوشته شده در وصیت‌نامه باید با افرادی که قرار است وسایل را دریافت کنند، در میان گذاشته شود. هر دریافت کننده باید در جریان قرار گیرد و بداند که در خصوص موارد و خواسته‌های مطرح شده در وصیت نامه،حق مشاجره ندارد.

  1. ایمان داشته باشید.

باور داشته باشید یا نه، مهمترین کار این است که به خوب شدن فرزند خود، ایمان داشته باشید.  اگر شما امیدوار باشید، دختر یا پسر شما نیز امید خواهد داشت. یک نگرش مثبت، به خوبی منعکس شده و  بازتاب آن، بدن شما را تطهیر خواهد کرد. برای رسیدن به این باور، سرگذشت کودکان سرطانی که از این بیماری نجات یافته‌اند را مطالعه کنید.

نکات:

  • برای انجام تحقیقات در خصوص سرطانِ دوران کودکی، کمک‌های مالی جمع‌آوری کنید.
  • در همۀ مراحل، همراه فرزند خود باشید. هر چقدر هم که این تجربه برای شما ترسناک باشد، برای کودکان، هزاران بار سخت‌تر است.
  • پوشه‌ای تهیّه کنید و هر برگه‌ای که مربوط به این بیماری می‌شود را در آن نگهداری کنید. رسیدِ هزینه‌ها، اسامی و شماره ‌تلفن کسانی که ممکن است برای کمک نیاز داشته باشید و دستورالعمل مراحل مختلف که می‌تواند استرس‌ شما را کاهش دهد.
  • کودک خود را هر روز با غذاهای سالم و آبمیوه‌ها تغذیه کنید.
  • در صورت بی‌حالی و خواب آلودگی کودک خود، درجۀ حرارت بدنش را  چک کنید.
  • از کمک‌های پیشنهادی دوستان استفاده کنید.
  • در صورت داشتن مسئولیت‌های زیاد، استراحت کافی داشته باشید.
  • در طول مدّت شیمی درمانی از حرکت دادن‌های سریعِ کودک خود اجتناب کنید. ممکن است تعداد پلاکت‌های او پایین باشند و این کار منجر به خونریزی داخلی شده و زندگی او را تهدید کند.
  • حتّی اگر کودک شما یک بزرگسال یا تقریباً بزرگسال باشد، شما همچنان والدین او هستید. در این دوران پر از استرس، آنها روی شما حساب می‌کنند و مراقبت‌های شما از آنها برایشان مهم است.
  • برای چیزهای خوبِ کوچک، سپاسگزار باشید.
  • جدا از قضیه سرطان، هر چیزی که اشتباه است را فراموش کرده، همیشه آنچه درست است را در نظر داشته باشید.
  • برای کودک خود یک دفتر با وقایع روزانه تهیّه کنید. در این دفتر، نوع داروهایی که کودک شما به آنها حساسیت دارد، تاریخ شیمی درمانی‌ها و جراحی‌ها، مقدار و نوع مواد غذایی که او میل می‌کند و حتّی تعداد دفعاتی که بالا می‌آورد را بنویسید.
  • با وجود خستگی‌های زیاد، هرگز تسلیم این نبرد نشوید.
  • خود را سالم، شاد و سرحال نگه دارید. شما در صورتی می‌توانید از کودک خود مراقبت نمایید که اوّل از خودتان مراقبت کرده باشید.
  • اگر شما مذهبی هستید، از دست خدا عصبانی نشوید. شما نباید از او دلخور گردید، زندگی راه خود را می‌رود و شما نمی‌توانید برای هیچ چیزی او را سرزنش کنید.
  • خود را قربانی تصوّر نکنید. بلکه خود را شخصی پیروز تجسّم کنید.
  • برای پزشکان و پرستارانی که از کودک شما مراقبت می‌کنند، دعا بخوانید. برایشان از خدا دانایی و فرزانگی بطلبید.
  • با تقدیم یک هدیه، از آنکولوژیست فرزند خود قدردانی کنید. (اگر معتقدید که او دکتر خوبی است.)
  • کودک خود را از اشخاصِ بیمار دیگر دور نگه دارید.
  • تمام قسمت‌های بدن فرزند را برای وجود احتمالی هر گونه جوش بررسی کنید.
  • به دوستان فرزند خود اجازه دهید تا برای عیادت به بیمارستان بیایید، این عیادت به آنها احساس بهتری می‌دهد.
  • در مقابل فرزند خود، گریه نکنید.

هشدارها:

  • در هنگام این فاجعۀ عاطفی، ممکن است مشکلات خانوادگی به وقوع بپیوندد. شما نیاز دارید که با اعضای خانواده تشکیل جلسه داده و در موارد مختلف مشورت کنید. تصمیم بگیرید که هر یک از اعضای خانواده چه کاری می‌تواند برای کمک انجام دهد و چه فداکاری‌هایی باید صورت گیرد. با همسر خود در خصوص طرز برخورد و رفتارها و محبّت بین خودتان صحبت کنید. مخصوصاً  کودکان خردسال باید دقیقاً در جریان همه چیز قرار بگیرند.
  • لحظات بسیاری وجود خواهد داشت که شما هر چیزی و هر کسی را مورد سؤال قرار دهید. قطعاً از خودتان، همسرتان، بستگان و خدا مداوماً می‌پرسید «چرا یک کودک بی‌گناه؟» . برای دریافت پاسخ این سؤال، ممکن است به هر کسی حمله‌ور شوید.
  • احتمال دارد که آنکولوژیست شما، در خصوص سابقۀ خانوادگی و زمینه‌های سلامت هر یک از اعضای خانواده، پرسشنامه‌ای پُر کند. اگر خانوادۀ همسرِ شما، ابتلا به بیماری سرطان را در سابقۀ خود داشته باشد، ممکن است اوّلین عکس‌العمل شما، سرزنش او و خانواده‌اش باشد. این کار را انجام ندهید. با این کار، شما ضربۀ بزرگی به روابط خود و زندگی مشترک‌تان می‌زنید و همچنین اعتماد به نفس فرزند خود را دچار لغزش و بی‌اعتمادی می‌کنید. ممکن است بیماری سرطان در سابقۀ خانوادگی خود شما وجود داشته باشد، متوجّه باشید که هیچ یک از اینها تقصیر شخص خاصّی نیست. بیماری سرطان، تبعیض قائل نمی‌شود و هر کاری که هر کسی انجام داده یا نداده، نمی‌تواند مسئول آنچه قبلاً اتّفاق افتاده، باشد. و همچنین آنچه قبلاً اتّفاق افتاده همیشه دلیل بر آنچه الان اتّفاق می‌افتد نیست. هدف  کوتاه‌مدّت و بلندمدّت شما، فرزند شماست. در حال حاضر فرزندتان به شدّت به شما نیاز دارد.

[1]  . Oncologist:  پزشک متخصّصی که در خصوص سرطان‌ها و تومورها به صورت حرفه‌ای مطالعه می‌کند.

اشتراک این مقاله با ذکر منبع ( آدرس سایت سرطان وکودکی )‌ بلا مانع است.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *